Na "gigancie" często dochodzi do przestępstw

Wakacje to okres, kiedy młodzi ludzie najczęściej decydują się na ucieczkę z domu. Bywa, że lato "na gigancie" spędzają już nawet dzieci poniżej 10. roku życia. Jak mówią policjanci, ucieczki najczęściej są krótkotrwałe. Bardzo często po kilku dniach poszukiwań okazuje się, że dziecko uciekło, bo ma kłopoty w szkole, albo z rówieśnikami.

Brawura i chęć popisania się przed kolegami, że "mogę wszystko" to kolejne powody samowolnych wyjazdów poza dom. Nie raz i nie dwa policjanci szukali też małoletniego, który przesadził z imprezowaniem. Przebywanie "na gigancie" w miesiącach letnich daje większe możliwości znalezienia noclegu i pożywienia. Podczas wakacji znacznie łatwiej nawiązuje się też kontakty z rówieśnikami. Szybciej można ukryć się przed organami ścigania. A jedyną drogą do zdobycia pieniędzy czy jedzenia nierzadko stają się kradzieże, które bardzo często idą w parze z ucieczkami.

— Uciekałam, bo mnie ojciec denerwował — opowiada o swojej przeszłości 30—letnia mieszkanka Ełku. — Zamykał mi drzwi jak za późno wracałam i krążyłam się po mieście w poszukiwaniu wrażeń. Czasem też szykowała się fajna impreza w innym mieście, a rodzice, wiadomo, nie pozwalali. Trzeba było dać nogę, żeby dobrze się pobawić.
W poprzednim tygodniu Ełk żył ucieczką 17-letniej Pauliny. Na szczęście dziewczyna się znalazła. Jednak "zrywki" nastolatków nie zawsze kończą się szczęśliwie. Dlaczego młodzi ludzie decydują się wyrwać z domu? Najczęściej po to, by zwrócić na siebie uwagę. Nie zawsze jednak jest to złośliwość. Bywa tak, że jest to krzyk o pomoc, krzyk o zrozumienie i o chwilę zainteresowania.

— Są trzy kategorie, w jakich podejmujemy działania poszukiwawcze — mówi Anna Fic, rzecznik wojewódzki policji. — Do pierwszej należą osoby najbardziej zagrożone, czyli narażone na przestępstwa, małoletni bez historii ucieczek, chorzy lub prawdopodobni samobójcy. Druga i trzecia kategoria to osoby, które uciekły z domu lub ośrodka wychowawczego z własnej woli, którym nie grozi bezpośrednie niebezpieczeństwo. Jeśli chodzi o statystyki, najczęściej z domu ucieka młodzież w wieku 11-17 lat. W ciągu pierwszej połowy 2014 roku z domów, ośrodków wychowawczych i poprawczych uciekło w województwie 907 osób. Dla porównania, w tym roku do końca czerwca było ich 816.

Co zrobić, jeśli dziecko ucieknie z domu? Przede wszystkim podjąć szybkie działania. Mimo, że policjanci codziennie dostają dziesiątki zawiadomień o ucieczce, żadnego z nich nie wolno im bagatelizować. Istnieją mechanizmy, które pozwalają funkcjonariuszom szybko odnaleźć zguby. Jedną z takich metod jest udostępnienie wizerunku zaginionego w mediach. Warto też przeszukać pokój dziecka, może znaleźć się tam ślad prowadzący do miejsca przebywania. Dodatkowo, policjanci chętnie wykorzystują sporządzone przez rodziców listy kolegów i aktualne zdjęcia uciekiniera.

Czytaj e-wydanie ">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Igor Hrywna