Od 20 lat opiekują się niepełnosprawnymi

Jakie przyświecają Państwu cele?
Nasze warsztaty mieszczą się obecnie przy ul. Kolejowej 31. To placówka stwarzającą osobom niepełnosprawnym możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej, podnoszenia kompetencji społecznych, poprzez nabywanie umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej. Wszystkie podejmowane działania mają na celu usamodzielnienie uczestników. Umożliwiają udział w stażach, praktykach wewnętrznych i zewnętrznych w zakładach pracy.

Uczestnikami warsztatów mogą być osoby posiadające orzeczenie o niepełnosprawności, które są niezdolne do podjęcia pracy oraz posiadają w swoim orzeczeniu wskazanie do uczestnictwa w terapii zajęciowej. Po taki wpis do orzeczenia należy zgłosić się do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Udział w naszych warsztatach jest całkowicie bezpłatny. Warsztaty czynne są codziennie w godzinach 7-15, zaś zajęcia terapeutyczne trwają do 14-tej. Od roku 2004 jesteśmy zarejestrowani jako organizacja pożytku publicznego i można wspomóc naszą działalność wpłacając 1 proc. na nasz KRS 0000219284.

Historia naszych warsztatów sięga 1995 roku. Wtedy to rodzice osób niepełnosprawnych zwrócili się z prośbą do Biskupa Diecezji Ełckiej z prośbą o pomoc w założeniu stowarzyszenia reprezentującego interesy młodzieży niepełnosprawnej oraz ich rodzin. W październiku biskup Wojciech Ziemba erygował Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Diecezji Ełckiej. Pierwsze zajęcia terapeutyczne rozpoczęły się w październiku 1996 roku. W 2006 po ogromnym wysiłku władz powiatowych i stowarzyszenia uzyskaliśmy prawo do lokalu przy ul. Kolejowej 31. Posiadłość była w złym stanie technicznym i prawnym, z racji współwłasności. Pragniemy w tym miejscu wyrazić wielką wdzięczność Diecezji Ełckiej. Na ręce księdza biskupa składamy podziękowanie za to, że budynek, w którym obecnie mieszczą się warsztaty, został własnością Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych Diecezji Ełckiej. Za to, że w krótkim czasie przeprowadzono remonty i uczestnicy mogli kontynuować terapię.
Jak wyglądają pracownie warsztatowe?

Wspólnym wysiłkiem instruktorów, rodziców a nawet uczestników udało nam się stopniowo wyremontować kolejne pracownie. Mamy ich teraz aż dziewięć. Obecnie najważniejszą sprawą jest dostosowanie obiektu do wymogów bezpieczeństwa osób niepełnosprawnych. W związku z tym prowadzone są prace remontowe zapewniające bezpieczeństwo uczestników oraz likwidujące bariery architektoniczne. Budowa wewnętrznej klatki schodowej dostosowanej do potrzeb osób niepełnosprawnych związana jest z zainstalowaniem systemu P-POŻ oraz zamontowaniem w niej windy wewnętrznej lub podnośnika. Dlatego wymagają wielkiego nakładu finansowego.

Od 1 sierpnia przechodzimy reorganizację poszczególnych pracowni, dostosowując je do zmieniających się potrzeb naszych uczestników oraz obowiązujących przepisów prawnych. Nowością jest powołanie pracowni aktywizacji zawodowej, gdzie pod okiem doradcy zawodowego sprawdzane są predyspozycje zawodowe naszych podopiecznych, aby następnie dostosować do ich możliwości zakres praktyk wewnętrznych lub staży i praktyk w zakładach pracy.

W każdej pracowni terapeutycznej nasi podopieczni osiągają sukcesy na miarę swoich możliwości. Pod kierunkiem instruktorów terapii, dzięki ich ogromnemu zaangażowaniu osiągają sukcesy w dziedzinie sportu, malarstwa, rzeźby, ceramiki czy też usamodzielniania się. Sukcesów było naprawdę mnóstwo na ogólnokrajowych przeglądach artystycznych. Występy są przykładem wielu talentów oraz możliwości, które posiadają nasi podopieczni.

Bardzo zależy mi na zadowoleniu naszych uczestników ich rodziców oraz opiekunów. Zapraszamy do współpracy instytucje, organizacje pozarządowe, pracodawców z naszego regionu. Zależy nam na pozyskaniu miejsc do odbywania staży oraz praktyk zawodowych przez naszych uczestników. Warsztaty Terapii Zajęciowej w Ełku są od 20 lat miejscem bezpiecznego i pożytecznego spędzania czasu. Pomagają w funkcjonowaniu nie tylko samym podopiecznym ale też ich rodzinom. Zapewniając opiekę na znaczną część dnia, pozwalają na podjęcie pracy zawodowej opiekunom. Osoba niepełnosprawna jest podmiotem myślenia i działania całej naszej społeczności. Myślę, że byłoby wspaniale, gdyby udało się kontynuować na większą skalę to, co zaczęli budować moi poprzednicy dwie dekady temu.