"Na moją siwą, mroźną brodę..." - Mikołaj zaskoczył dzieci na spotkaniu wigilijnym

W czwartek (15 XII) w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Ełku zorganizowano tradycyjne spotkanie wigilijne, w którym wzięła udział kadra oraz niektórzy podopieczni placówki. Dzieci są już przyzwyczajone do wspólnego dzielenia się opłatkiem i składania sobie życzeń, więc wyczekiwały tego dnia z utęsknieniem. Tym bardziej, że w tym roku jego formuła miała być nieco inna, niż zazwyczaj, a wśród atrakcji była pożyteczna pogadanka dotycząca tematu świątecznych obyczajów. I nie tylko to.

— Jak co roku organizujemy spotkanie wigilijne dla dzieci mieszkających w internacie. Przygotowaniem do tego spotkania zajmują się wychowawcy internatu wraz z dziećmi. Podsumowaniem tego jest właśnie te dzisiejsze spotkanie. W roku bieżącym miało ono nieco inny przebieg. Do tej pory zawsze co roku było przygotowywane przedstawienie jasełkowe. W tym roku wyglądało to trochę inaczej – spotkaliśmy się z panią Magdaleną Szumską z Muzeum Historycznego w Ełku, która opowiedziała nam o zwyczajach świątecznych na Mazurach w dawnych czasach i jak to wygląda w porównaniu ze zwyczajami, którym my teraz hołdujemy. Było to bardzo ciekawe i interesujące. Później wspólnie ubraliśmy naszą internacką choinkę i zasiedliśmy do wigilijnego stołu, dzieląc się opłatkiem — tłumaczy Krzysztof Waszczuk, dyrektor Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Ełku.

Oczywiście na świątecznym evencie przygotowanym przez kadrę placówki nie mogło zabraknąć wspólnego śpiewania kolęd. Tym bardziej, że osobiście prosił o to... sam Święty Mikołaj! Gość z mroźnej i śnieżnej północy pojawił się akurat pod koniec wigilijnej kolacji. Jego przybycie oznajmił uroczystym dzwonkiem sam dyrektor Waszczuk.

Uczestnicy szkolnego spotkania opłatkowego byli mile zaskoczeni, że pocieszny brodacz, w całym tym przedświątecznym zamieszaniu znalazł czas, aby odwiedzić Ośrodek. Oprócz długiej siwej brody przyprószonej lapońskim śniegiem (jak wiadomo Mikołaj mieszka na północy Finlandii – w Laponii właśnie) sympatyczny gość przywiózł – jakżeby inaczej! – obfity wór wypchany po brzegi prezentami. Te pomagali mu przenosić prosto z sań jego dwaj nieocenieni elfi pomocnicy: wujek Rafał i wujek Tomek.

Mikołaj rozdawał prezenty osobiście, po kolei wywołując oczekujące w napięciu dzieci. Zanim każde z nich otrzymało swój własny, Mikołaj – trochę wzorem księdza po kolędzie – podpytywał je o to, czy były grzeczne (oczywiście były!) i jakie miały oceny (okazało się, że dzieci uczą się bardzo dobrze!). Mroźny brodacz był w wybornym humorze - czasami wymyślał dzieciom zadania, by po sekundzie mówić że żartował, a na prezenty i tak zasłużyli . Ale nie miał przedświątecznej „litości” gdy po żeńskiej części dyrekcji, swój prezent odbierał dyrektor Waszczuk.

— Pan dyrektor będzie miał zadanie – 10 przysiadów — zawyrokował Mikołaj, co spotkało się z aplauzem dzieci, które następnie liczyły każdy przysiad pana dyrektora.

Było mnóstwo śmiechu, a przy okazji okazało się, że szef Ośrodka jest w świetnej formie, bo bezproblemowo poradził sobie z prośbą Mikołaja. Po rozdaniu prezentów wszystkim dzieciom i kadrze, Święty Mikołaj zdradził, że sam też marzy o małym prezencie.

— A teraz zaśpiewajcie mi kolędę — poprosił dzieci gość z mroźnej północy, na co te ku zadowoleniu Mikołaja przystały ochoczo.